Zwiedzamy meczet
Meczet przeważnie składa się z dziedzińca (avlu), na którym znajduje się fontanna ablucyjna, i sali modlitewnej. Dzisiaj fontanna (sadirvan) umieszczana jest przy zewnętrznych ścianach, szczególnie kiedy meczet jest zabytkowy i istnieje konieczność zamknięcia oryginalnego sadirvanu. W bieżącej wodzie wierny musi rytualnie obmyć twarz, ręce i stopy, aby móc przystąpić do modlitwy. W niektórych meczetach sadirvan znajduje się w sali modlitewnej. Dziedziniec otoczony jest przeważnie perystylem, czyli gankiem kolumnowym. Z avlu wchodzi się do sali modlitewnej sklepionej kopułą (w najstarszych meczetach płaskim stropem), ale często do środka możemy wejść bezpośrednio z zewnątrz, bez konieczności przechodzenia przez dziedziniec. Przy jednej ze ścian znajduje się mihrab-modlitewna nisza z łukowym sklepieniem – zwrócony zawsze w kierunku Mekki (nazywanym kible), przeważnie na prawo od niego stoi wysoki, smukły mimber, rodzaj kazalnicy wykonanej z drewna lub marmuru. Na lewo od mihrabu może stać niewielka katedra, czasami w postaci większego, ozdobionego krzesła. Jest to kursu, na którym siedzi imam czytający i wyjaśniający wiernym Koran. Imam prowadzi również modlitwę, w piątki głosi kazania z mimberu, a w pozostałe dni służy mu kursu. W większych meczetach znajduje się jeszcze wywyższone, stojące na kolumnach mniej więcej pośrodku sali podium (mahfili). Stoi na nim muezin i przekazuje, przy licznie zgromadzonych wiernych, ruchy i słowa imama (obecnie powtarza tylko ruchy, ponieważ wnętrze jest nagłośnione). Ważniejsze meczety posiadały również lożę (hunkar mahfili), ukrytą w galeriach albo stojącą osobno. Służyła ona wyłącznie sułtanowi do modlenia się i brania udziału w nabożeństwie.
Przy meczecie wznosi się co najmniej jeden minaret, czyli smukła wieża, z której muezin wzywał pięć razy dziennie wiernych do modlitwy ze specjalnego balkoniku. Obecnie struny głosowe muezina zastępuje współczesna technika w postaci głośników i nic ich nie przekrzyczy. Zwiedzając wnętrze, trzeba pamiętać o podstawowych zasadach:
– bezwzględne zdejmowanie obuwia (zostawiamy je na zewnątrz przed dywanem albo kładziemy na przeznaczonych do tego półkach przed wejściem lub w środku meczetu),
– przykrycie w całości nóg i ramion (kobiety dodatkowo przykryć muszą głowy),
-zachowanie ciszy;
– w miarę możliwości robienie zdjęć z ukrycia, szczególnie modlącym się wiernym.
Niewskazane jest (a gdzieniegdzie nawet zabronione) wchodzenie do sali w czasie modlitw, a odbywają się one pięć razy dziennie, trwając po ok. 30 – 45 min. Po wyjściu z meczetu możemy (ale nie musimy!) złożyć datek, albo w specjalnej, służącej w tym celu budce, albo na ręce patrzącego na nas opiekuna świątyni.