O trwałości budowli decyduje odporność betonu podwodnego na działanie czynników agresywnych występujących w otaczającej go wodzie. Nieodporny beton jest stopniowo niszczony przez środowisko agresywne.
Trwałości betonu zagrażają zwłaszcza wody zawierające kwasy, niektóre sole mineralne, związki organiczne i związki selenu oraz woda bardzo czysta (miękka). Intensywność niszczenia betonu zależy od rodzaju czynników agresywnych rozpuszczonych w wodzie, od ich koncentracji oraz od intensywności ruchu wody.
Spotyka się wodę kwaśną zawierającą rozpuszczony agresywny gaz węglowy lub kwasy humusowe. Gaz węglowy jest bardzo szkodliwy, gdyż reaguje z wapnem w zhydratyzowanym cemencie, tworząc bardzo rozpuszczalne sole, co doprowadza do odwapnienia betonu. Odwapnienie betonu jest także powodowane przez wodę miękką.
Spotyka się również wody ze związkami siarki, selenu i magnezu, które reagują z cementem tworząc sole silnie pęczniejące, mogące rozsadzić beton.
Zintensywnienie niszczenia betonu w wodzie bieżącej będącej środowiskiem agresywnym jest następstwem przynoszenia przez nią czynników chemicznych wywołujących korozję betonu oraz erozji osłabionego przez nią betonu, która powoduje, że korozja szybciej postępuje w głąb budowli.
Dlatego wymaga się, aby beton podwodny był gęsty i co jest z tym związane — szczelny. Powinien otaczać zbrojenie wystarczająco grubą i szczelną otuliną, chroniącą je przed korozją.
Uzyskanie dużej gęstości i szczelności betonu podwodnego jest sprawą trudną. Ma on bowiem zwiększoną ilość wody zarodowej, nie jest zagęszczany wibracyjnie lub przez ubicie. Utrudnia to tworzenie się w betonie podwodnym gęstej siatki krystalicznej spajającej kruszywo. Zagęszczenie betonu następuje głównie pod jego ciężarem i jest tym większe, im betonowanie było szybsze. Wyniki badań gamma graficznych wykazują, że gęstość betonu rośnie od wierzchu konstrukcji podwodnej do jej spodu, gdzie jest największa.
Stosowanie betonów podwodnych o znacznych wytrzymałościach jest uzasadnione względami technicznymi i ekonomicznymi. Duża wytrzymałość betonu pozwala zmniejszyć wymiary obiektu podwodnego, a przez to zakres robót i zużycie materiałów, zwiększa także trwałość budowli. Znaczne wytrzymałości betonu uzyskuje się ściśle przestrzegając zasady technologii betonowania podwodnego, dodając do mieszanki mikrokrzemionkę i plastyfikatory ograniczające ilość wody zarobowej oraz przyjmując stosunkowo dużą ilość cementu — do 400kg/m3, co zmniejsza w mieszance stosunek w/c i ogranicza skutki nieuniknionego wypłukiwania z niej części cementu.
Wymagane cechy fizyczne i dobrą odporność na działanie środowiska agresywnego mają cementy z dodatkim mikrokrzemionki, a także ze znaczną zawartością pyłu żużlowego.
W przypadku budowy obiektu w środowisku agresywnym lub, które może być w przyszłości skażone czynnikami agresywnymi, należy wybór cementu skonsultować z laboratorium wyspecjalizowanym w tej problematyce.